ຜູ້ຊາຍທຳມະດາຄົນໜຶ່ງ ແຕ່ບໍ່ທຳມະດາ..ຄົນໆນີ້ຄືຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໝົດຊີວິດນີ້ ກໍບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຫາຫຍັງມາຕອບແທນພະຄຸນຂອງເພີ່ນໄດ້ອີກແລ້ວ
ເພີ່ນຄືແບບຢ່າງຂອງຄວາມອົດທົນ,ຄວາມຊື່ສັດ,ຄວາມກະຕັນຍູ້ ດຸໝັ່ນ, ມີວິໄນ, ອອນນ້ອມຖອມຕົວ, ໃຈກ້ວາງ, ມີເມດຕາ,ເປັນຜູ້ນຳທີ່ແທ້ຈິງ,ຊ່ວຍເຫຼືອປະເທດຊາດມາຕະຫຼອດຊີວິດຂອງເພີ່ນດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ບໍລິສຸດແທ້ໆຈົນແທບບໍ່ເຄີຍໄດ້ເຫັນເພີ່ນມີເວລາພັກພອນເລີຍ
ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ແມ້ແຕ່ເກີດມາ ກໍຍັງບໍ່ເຄີຍເຫັນໜ້າພໍ່ທີ່ແທ້ຈິງຂອງຕົນເອງເລີຍ,ບໍ່ມີອ້າຍ,ບໍ່ມີນ້ອງ, ຊີວິດເພີ່ນຕອນທີ່ຍັງນ້ອຍ ອາຍຸ ພຽງ8ປີ ກໍຕ້ອງເຂົ້າສູ່ສະໝາມຮົບ, ເຖິງມີຄວາມຍາກລຳບາກແສນສາຫັດ, ມີປ້ອມດ້ອຍ ແລະມີ ຄວາມເຈັບປວດຫຼາຍສຳໃດ.
ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ ກໍບໍ່ເຄີຍຍ້ອມແພ້ ແລະ ສູ້ຊິວິດຫາທາງອອກສືກສາຮຳຮຽນ ຈົນກາຍ ເປັນນັກຮຽນເກັ່ງອັນດັບຕົ້ນໆຂອງ ໂຮງຮຽນວຽງໄຊໃນຕອນນັ້ນແລະ ມີໂອກາດໄດ້ໄປຮຽນແພດ ຕໍ່ ທີ່ໂຊວຽດ,ຝຣັງ ເພື່ອມາເປັນທ່ານໝໍນ້ອຍໆຄົນໜຶ່ງທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ ແລະ ປະເທດຊາດນີ້ດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ ແລະ ເພື່ອຄົນອື່ນອີລີ.
ສຳສັບ ຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ ຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ ຄືແຮງບັນດາໃຈທີ່ຕໍ່ໃຫ້ຕ້ອງເຈີຄວາມທຸກ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດສຳໃດກໍບໍ່ມີທາງໄດ້ຊ້ຽວໜຶ່ງຂອງເພີ່ນເລີຍ
ພ້ອມກັບເຂົ້າຂອງກີນທີ່ແຕ່ງໂດຍແມ່, ມີເງິນໃຫ້ ຜູ້ລະ500-1000ກີບ ສຳລັບພວກເຮົາແລ້ວ ຊິວິດແບບນີ້ຖື ວ່າສະບາຍເກີນໄປ…ແຕ່ຈຸດປະສົງຫຼັກແມ່ນເພີ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາຮຽນຮູ້ ແລະ ຫັດເດີນກ້າວທຳອິດຂອງຊິວີດດ້ວຍຕົນເອງ ສະນັ້ນເພີ່ນຈຶ່ງຄື ຄູຜູ້ທຳອິດຂອງຊີວິດ.
ບາງຄັ້ງ 3 ອ້າຍນ້ອງເຮົາກະຖືກໄມ້ແຊ້ງເພີ່ນ ຖືກຮ້າຍຕະຫຼອດຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫ່ຍ ຈົນບາງເທືອກະໄປ ຫອບເອົາເຄື່ອງໜີອອກຈາກເຮືອນ ແຕ່ພັດມີແມ່ ຜູ້ເປັນ ເໝືອນແມ່ນໍ້າ ແລະ ດວງຈັນ ທີ່ຄ່ອຍຄຽ້ງຂ້າງແລະ ປອບໃຈເດັກນ້ອຍເຮົາ.
