” ພໍ່ສັ່ງໄວ້ເປັນເລື່ອງຈິງ “
- ພໍ່ບອກວ່າ: ຖ້າພໍ່ຕາຍ ບໍ່ຕ້ອງສູດເທດອະພິທັມເດີ
- ເຮົາຖາມ ເປັນຫຍັງຄືບໍ່ໃຫ້ສູດ?
- ພໍ່ບອກວ່າ ” ສູດອະພິທຳຄືການສູດເພື່ອໃຫ້ຄົນເປັນທີ່ຍັງຢູ່ໄດ້ຮູ້ຈັກທັມມະ ໄດ້ສຳນຶກວ່າ ຢ່າປະໝາດ ” ແຕ່ສະໄໝນີ້ຕໍ່ໃຫ້ສູດເທດ 100 ວັນ ກໍໄປນັ່ງລົມກັນ ກົ້ມໜ້າເບິ່ງແຕ່ໂທລະສັບ.
- ສູໃຫ້ພະສົງພັກຜ່ອນດີກວ່າ ຫຼື ຖ້າຂັດບໍ່ໄດ້ອີ່ຫຼີຄືສູດ 1 ຄືນແລ້ວເຜົາເລີຍ…
ເຮົາຖາມຕໍ່ວ່າ: ແລ້ວແບບນີ້ລູກຫຼານທາງໄກຈະມາທັນຫວາ?
- ພໍ່ບອກວ່າ: ການເຜົາສົບນັ້ນເປັນໜ້າທີ່ຂອງສັບປະເຫຼີ່. ສ່ວນລູກຫຼານ ຍາດພີ່ນ້ອງຄືຜູ້ຮ່ວມພິທີ ແລະ ຖ້າພວກເຂົາຄິດເຖິງເຮົາ ” ໃຫ້ມາຕອນຍັງບໍ່ທັນຕາຍ ” ຕອນທີ່ພໍ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ຈະໄດ້ຮູ້ສຶກເຖິງ ຄວາມຮັກ ແລະ ກະຕັນຍູຂອງລູກຫຼານ ຍາດພີ່ນ້ອງ ພໍໄດ້ຊື່ນໃຈ. ແຕ່ຫາກຕາຍແລ້ວ ກໍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງມາກໍໄດ້ ລຳບາກກັນຊື່ໆ. ມີຫຍັງທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດກໍເຮັດໄປ ແລະ ການງານຄົນຢູ່ກໍລຳບາກ ຫຍຸ້ງຍາກຕຽມການດູແລຕ້ອນຮັບອີກ.
ເຮົາຍັງສົງໄສ…ແລ້ວຄົນທີ່ເຮົາເຄີຍໄປຊ່ວຍງານເຂົາ ແລ້ວເຂົາຢາກມາຊ່ວຍງານເຮົາຄືນເດລະ ຫຼືຄົນທີ່ຮູ້ຈັກນັບຖືກັນຢາກມາຮ່ວມທຳບຸນກັບພໍ່ເດ?
- ພໍ່ບອກວ່າ: ເວລາທີ່ເຮົາແບ່ງປັນໃຫ້ຄົນອື່ນ ທຳຄວາມດີ ຢ່າຫວັງເຖິງສິ່ງຕອບແທນ ຫຼື ຄາດຫວັງວ່າເຂົາຕ້ອງກັບມາຕອບແທນເຮົາ ການໃຫ້ກໍໃຫ້ທຳຕາມກຳລັງຂອງເຮົາ, ໃຫ້ແລ້ວຄືການໄດ້ເຝິກຈິດໃຈເມດຕາ ໃຫ້ລະເຊິ່ງກິເລດ ຄວາມຢາກຕ່າງໆ ແລະ ສຳລັບຄົນທີ່ຮູ້ຈັກຢາກເພາະໂມບຸນຮ່ວມກັບພໍ່ ກໍໃຫ້ເຂົາເອົາສ່ວນນັ້ນທຳກັບແມ່ ຫຼື ບຸບພະກາລີ ຖ້າບໍ່ມີກໍໄປມອບທີ່ວັດ ຫຼື ກັບຜູ້ທຸກໄຮ້ ຫຼືທີ່ໃດໆກໍໄດ້ ຕາມຄວາມສະດວກຂອງແຕ່ລະຄົນ ແລ້ວອະຖິຖານຈິດບອກພໍ່ກໍໜ້າຈະໄດ້…
- ແລະ ການອ່ານປະຫວັດ ກໍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງສັນຫາຄຳບອກເລົ່າຄຸນງາມຄວາມດີ ໃຫ້ມັນເສຍເວລາເຜົາ ຈັກໜ່ອຍກະຄ່ຳມືດ ຖືກຟ້າລົມຝົນຕົກກ່ອນເຜົາອີກ. ເພາະສິ່ງທີ່ຜ່ານມາ ແລະ ນັບຈາກນີ້ ພໍ່ຈະສ້າງຄຸນຄ່າ ແລະ ຄວາມດີໄວ້ກັບແຜ່ນດິນ ດ້ວຍການປູກຕົ້ນໄມ້ສ້າງປ່າ ແລະ ທຳມະຊາດ ເປັນອະນຸສອນໃຫ້ບອກເລົ່າປະຫວັດພໍ່ເອງ…
ເຮົາໝົດຄຳຖາມ ແຕ່ມີກຳລັງໃຈເພິ່ມຂຶ້ນ ທີ່ຈະຊ່ວຍພໍ່ສ້າງ ແລະ ຝາກຊີວະປະຫວັດພໍ່ໄວ້ໃນແຜ່ນດິນແທນການອ່ານ
- ພໍ່ບອກວ່າ: ການທຳດີກັບໃຜນັ້ນ ຢ່າໄປຫວັງສິ່ງຕອບແທນ ຫຼື ຢ່າໄປຄາດຫວັງເພື່ອໃຫ້ຄົນນັ້ນທຳດີກັບເຮົາຄືນ. ແຕ່ໃຫ້ທຳອອກຈາກໃຈຂອງເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ ເທົ່ານັ້ນກະພໍ…
ຂໍຂອບໃຈທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພິມແປລາວ, ພິມແປໂດຍ: ພິມມະສອນ ພົມມະຈັນ
ຈາກ: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=190616132600683&id=100639161598381&refid=12
